handwerkhuis-Discover-Magazine

In Nieuwsuur van gisteravond werd wederom aandacht besteed aan Pink Ribbon, waarbij ook de nieuwe directeur van PR, Susan Veenhof, aan het woord kwam.

Helaas lijkt het er op dat Pink Ribbon nog niet veel geleerd heeft van de storm van kritiek van een paar maanden geleden over al het geld dat op de plank bleef liggen.

N.a.v. de uitzending van gisteravond heeft Désirée Hairwassers een goede open brief aan de directeur  geschreven over de paternalistische en arrogante houding van Pink Ribbon.
Ook geeft zij duidelijk aan waarom Pink Ribbon onze steun niet meer verdient; PR geeft geld uit aan allerlei 'leuke' onderzoekjes, die eigenlijk meer dienen ter meerdere glorie van de onderzoekers zèlf, dan dat borstkankerpatiënten er werkelijk baat bij hebben.

Ik roep op tot een BOYCOT van Pink Ribbon; een organisatie die haar slogan 'strijd tegen borstkanker' helemaal niet waar maakt, en borstkankerpatiënten op een onaanvaardbare manier in de kou laat staan.

Lees hier de open brief van Désirée 


UPDATE: Susan veenhoff ( de nieuwe directeur van Pink Ribbon) stuurde een reactie naar Désirée Hairwassers, die ik hier plaats:


Ha Desiree,

Fijn dat je nog even reageert. Ik stel jouw mening en die van Sanne oprecht op prijs, een aantal dingen die we besproken hebben heeft me getriggerd om zaken tot op de bodem uit te zoeken en vervolgens mee te nemen in de nieuwe koers.

Ik wil bij Pink Ribbon een verandering maken en heb daarvoor kritische mensen nodig om me heen. De afgelopen tijd heb ik meer dan 60 (kritische) mense n gesproken uit alle hoeken en gaten van Nederland, patiënt, ex patiënt, criticaster, wetenschappers, verpleegkundigen, oncologen, fysio’s, etc. om de toekomst van Pink Ribbon goed in kaart te brengen.

Ik vind het persoonlijk jammer dat je me geen tijd geeft om dingen anders aan te pakken bij Pink Ribbon en om de ideeën die er uit de afgelopen 2 maanden zijn gekomen tegen kritische mensen zoals Sanne en jou aan te houden.

Ik begrijp dat je een podium zoekt voor je ideeën, maar jouw manier sluit helaas niet aan bij die van mij.

Groet, ook aan Sanne, ik hoop dat het goed met haar gaat.
Susan

Eerlijk gezegd valt mijn mond open van zò veel arrogantie, en de manier waarop Susan er een persoonlijke  kwestie van maakt. Alsof Désirée de één of andere hysterische ex-borstkankerpatiënt is die het allemaal niet meer zo helder ziet.
Dit is dus de andere kant van het roze en vrouwen ondersteunende imago van Pink Ribbon!
Gelukkig is Désirée vrouws genoeg om een reactie te schrijven, en volledigheidshalve plaats ik die hier ook:

Beste Susan,
Je maakt er een persoonlijke kwestie van, alsof het om mij, mijn podium en mijn ideëen zou gaan. Natuurlijk maak ik meer herrie dan de gemiddelde borstkankerpatiënt. Ik weet meer over borstkanker, meer over de medische wereld en meer over de belangen die er spelen en ik ben zo extrovert dat ik sowieso wel herrie maak. Allemaal waar, maar het is ook gemakkelijk, want dan kun je het wegzetten als opmerkingen van ‘die ene borstkankerpatiënt’ en dan hoef je er niks meer mee.

Je zei het mooi in de uitzending van Nieuwsuur, het gaat allemaal om de borstkankerpatiënt. Daar zijn we het roerend over eens. Natuurlijk vind ik afname van sterfte het allerbelangrijkst en heeft Pink Ribbon nu eenmaal een andere keuze gemaakt door zich te richten op nazorg. Prima. Niet mijn keuze maar dat is een keuze.

Wat dan echt telt is wat er bereikt is met het geld van Pink Ribbon. Op welke manier hebben borstkankerpatiënten het dankzij de 10 miljoen (uitgegeven van 2007-2010) van Pink Ribbon aantoonbaar beter gekregen dan dat zij het hadden voor 2007?

Als je zo zeker weet dat het geld goed besteed is, moet het een koud kunstje zijn om dat te bewijzen.
Maar...... nergens kan ik iets vinden over de resultaten. Wel wat er met het geld gedaan is, waar het aan besteed is maar... dat is nog steeds geen resultaat. Jij als Marketeer weet heel goed wat resultaten zijn. Geen enkel bedrijf neemt genoegen met een lijstje waaraan het geld van een marketingcampagne besteed is. Een bedrijf wil weten hoeveel marktaandeel het heeft gekregen, in hoeverre de verkoop er door toegenomen is of...... (maar dat is al lastig) of het imago verbeterd is.

Resultaten van die 10 miljoen zouden kunnen zijn, Minder vrouwen sexuele problemen, Arbeidsreïntegratie voor borstkankerpatiënten sneller, Minder patiënten in de WIA, Minder juridische problemen met werkgevers, Meer patiënten tevreden over cosmetisch resultaat, whatever, Minder vrouwen borstkanker door toegenomen beweging, Minder borstkankerpatiënten problemen dankzij de Lastmeter .... Dit hebben we ook gezegd toen Sanne en ik met jullie spraken. Toen hadden we nog hoop dat er echt iets zou veranderen.

Ik heb de site van Pink Ribbon lang in de gaten gehouden omdat ik benieuwd was naar de nieuwe projecten, maar pas na de uitzending van Nieuwsuur heeft Pink Ribbon die openbaar gemaakt. Mijn teleurstelling is zo groot dat ik er echt kapot van ben. Weer een lading projecten waarbij er door anderen wordt bedacht wat borstkankerpatiënten nodig hebben. Ik twijfel niet aan hun integriteit hoor maar er is altijd vermenging met hun eigen en hun organisatiebelangen. Bij sommige projecten liggen die belangen er zelfs duimendik bovenop. Er wordt veel gebaseerd op aannames, op wat de initiatiefnemers denken dat patiënten nodig hebben. Zucht, alsof het zo moeilijk is om eens écht naar patiënten te luisteren.

Mensen hebben me vanaf het begin gewaarschuwd dat Pink Ribbon met ons wilde praten om ons de mond te snoeren. Na onze gesprekken had ik oprecht het geloof dat dat niet zo was. Na de uitzending en vooral de publicatie van de lijst met sponsorprojecten bekroop me het gevoel dat we inderdaad gepiepeld zijn. Daar baal ik stevig van.

Wat kan ik er meer over zeggen? Ik ga Pink Ribbon in de gaten houden, kijken wat er nou écht bereikt wordt met die miljoenen. Ik laat mij graag verrassen als Pink Ribbon ineens echt een organisatie blijkt te zijn met een oprechte missie en een visie, doelgericht en slagvaardig, met als grootste belang het belang van de borstkankerpatiënt. Niets liever dan dat.

Geloof ik erin? Nee sorry, dat is teveel gevraagd. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Ik wens je veel succes !

Groeten, Désirée Hairwassers

* * * * * * * * * * * * * * * 

Tot zover mijn bericht over Pink Ribbon. Ik heb deze update geplaatst zodat het verhaal compleet is, en je zelf een mening kunt vormen.
Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar léés het in ieder geval wel!   
Tot slot nog een laatste overweging; ieder euro die naar Pink Ribbon gaat, en wordt besteed aan allerlei flut-onderzoeken of flut-hulp voor borstkankerpatiënten, gaat niet naar fundamenteel borstkankeronderzoek.

De Hexagon Quilt is klaar! Ik schreef al eerder over hoe ik me een beetje mis-rekende met de bloemenhexies, maar ik vind toch dat het uiteindelijk een mooi quiltje is geworden!

( Klik op de foto's voor vergroting)

Het middenstuk met de 9 hexies heb ik omrand met een roze stofje, met op de hoeken lichtbruine blokken.
Ik vond het een beetje saai zo, dus bedacht ik dat ik in de roze rand wel blaadjes kon maken.

De blaadjes zijn gemaakt van 3 groene hexies aan elkaar genaaid. De hoekblokken zijn versierd met witte blaadjes van een crèmekleurig stofje met lichtbruine stipjes.

Voor de binding heb ik een diepgroene stof gebruikt, anders werd het wel erg zoet allemaal. Zo krijg je een duidelijke omranding.

Een detailfoto van de rand. Het lijkt scheef, maar in het echt is het gewoon recht...echt waar! *proest* 

Zou het nu toch echt lente worden? Het begint er wel erg op te lijken; héérlijk!

Ineens is Rebecca-Faye uit haar t-shirts en truitjes gegroeid, dus ik 'moest' *proest*  wel een nieuwe maken! Ik heb het patroon Antonia van Farbenmix gebruikt, en het is best goed gelukt, al zeg ik het zelf.

Dit patroon heeft een aantal versies, en ik heb de meest simpele gebruikt, ook omdat ik 'm in één stofje wilde maken. Je kunt ook allerlei verschillende stofjes gebruiken, volgens mij is dat ook heel leuk.

Hier zijn de foto's;  (klik op de foto's voor vergroting)

 De Bretonse streep blijft een klassieker; ik vind het heel mooi, en echt iets voor dit seizoen.

De schouderpas geeft een raglan- idee, waardoor de trui (in één stof gemaakt) ook wat minder saai is.
Ik heb mijn lockmachine een aantal jaar gelden ingeruild voor mijn Pfaff naaimachine ( dat zou ik nu niet meer doen, denk ik...*proest*), dus ik werk alles af met een zigzagsteek, of een Engelse naad.

Ik heb op internet een goed filmpje gevonden om een mooie halsafwerking te maken; kijk hier maar eens!
Het duurt 10 min, maar het is de moeite waard!

Op één been kun je niet lopen, dus ik heb van rode babycord nog een broekje gemaakt; de Wanda van Farbenmix. Deze heb ik al vaker gemaakt, en deze keer ging ik voor de simpele versie, met één stofje.

Op de voorkant heb ik geen zakken gemaakt, wel op de achterkant ( zie foto hieronder).
De tailleband is van elastiek; dat blijft op een kleuterbuikje beter zitten dan een knoopsluiting.


 Bij dit model zitten er op het voorbeen dwarse coupenaden; een leuk detail.

Wat hebben we een heerlijke verjaardag van Rebecca-Faye gevierd! Ze heeft er enorm van genoten, en wij dus ook!

Een paar foto's:    (klik op foto's voor vergroting)

Rebecca-Faye heeft haar verjaardagskroon de hele dag op gehad, totdat ze het zò warm had van alle drukte dat 'ie af moest...*proest*

Héél erg blij met het Playmobil-circus dat ik van Wieke van Keulen kreeg; een fantastisch resultaat van een warm Facebook-contact.
(Wil je trouwens Facebook-vrienden worden, klik dan even op het Facebook-logo in de rechterkolom!)


Echte lol! Dit is de 2e keer dat ik met de taart binnen kwam; de 1e keer blies Rebecca-Faye de kaarsjes al uit voordat ook maar iemand een foto had kunnen nemen...*proest*

Het was een fijne dag!

Ik heb ook nog het kabouter-borduurtje af gemaakt. Hier schreef ik er al over.
Het was een cadeautje voor de juf van de vorige school van Rebecca-Faye (na de voorjaarsvakantie is ze op een nieuwe school begonnen).


 De achterkant heb ik afgewerkt met een laagje vlieseline, en de aïda is bij geknipt tot aan de rand.

Vorige week zag ik op het blog van Maureen Cracknell hele leuke verjaardagskronen van vilt. En in haar Etsy-winkel stonden nog meer voorbeelden; ik was meteen verkocht!
Dit wilde ik voor Rebecca-Faye's 5e verjaardag maken!

Ik heb de tutorial van Maureen voor een zomerkroon ( of beter: krans) als basis genomen, en verder ben ik gewoon aan het werk gegaan;  (klik op de foto's voor vergroting)

Voor de maten heb ik de tutorial van de zomerkrans gebruikt ( en natuurlijk de hoofdomtrek van Rebecca-Faye!).
Dit middengedeelte is ongeveer 30 cm lang, en 6 cm breed. Ik heb eerst op papier de verjaardagskroon uitgetekend, daarbij maar zo'n beetje 'gokkend' hoe de kroonpunten zouden komen.
De punten zijn wel symmetrisch, met een afstand van 5 cm.

Eerst heb ik de ondergrond van geel vilt gemaakt, daarna de achterkant van oranje vilt ( die is iets ruimer geknipt zodat je 'm nog ziet. Dit wordt allemaal uitgelegd in de tutorial, trouwens).
De vogeltjes heb ik uit het laatste Quiltnieuws gehaald. De vleugels heb ik zelf getekend.
De bloemen van vilt had ik nog in mijn voorraad.
De '5' heb ik zelf getekend, en uitgeknipt uit groen vilt.

Alle onderdelen ( vogels, vleugels en cijfer) zijn met een overhandse steek vast gezet (borduurgaren) op de gele ondergrond.
De bloemen zijn met knoopjes vastgezet op de ondergrond.
De oranje ondergrond zit er nog NIET aan vast.

 De vlaggetjeslijn heb ik uit de hand getekend, en is vastgenaaid met een rijgsteek.

De gele voor- en oranje achterkant zijn met de naaimachine op elkaar gestikt, aan de boven- en onderkant.
De zijkanten laat je open.

Dan maak je de achterstukjes: een stukje geel vilt van 4 1/2 x 6 1/2 cm, en een stukje oranje vilt van net iets groter.
Deze stik je met de naaimachine aan  de boven- en onderkant aan elkaar. Maak er nog eentje voor de andere zijde van de kroon..
Stik het stukje met één kant aan het middengedeelte van de kroon. Doe dit ook aan de andere kant.

Knip een stukje brede elastiek op de juiste lengte af ( zorg dat het niet te strak zit en goed past, anders kun je de boel weer uithalen...).
Stik het stukje elastiek met de naaimachine aan de uiteinden van de kleine stukjes.
Let op dat het elastiek niet verschuift; dan zit het scheef en dat ziet er niet uit!

Ik weet niet of het de leeftijd is, of dat ik eigenlijk altijd al zo was, maar ik moet het nu maar bekennen; ik ben eigenwijs!
Geef mij een patroon, en ik begin er meteen een eigen draai aan te geven. Ik zie een foto van iets leuks, en bedenk meteen hoe ik dat zelf kan maken, en misschien zelfs verbeteren.

En meestal gaat dat ook goed! Het voordeel van een persoonlijke touch is dat je er iets ècht eigens van maakt, en dat is meestal leuk.
Maar soms gaat het ook wel eens mis; dan blijkt de muts tòch ietsje te groot geworden omdat ik een verkeerde wol gebruikte, moet ik een rits in een rok maken omdat ik de tailleband te krap heb gemeten, of valt een jurkje voor de kleine ineens heel anders omdat ik niet goed naar de matentabel had gekeken.

Zo ook met dit hexagon-quiltje van Kathleen Tracy: (klik op foto's voor vergroting)

Deze foto vond ik op haar website, en ik ging lekker aan de slag met de hexagonbloemen. Ik had geen patroon, maar de foto leek me duidelijk genoeg.

Ik arrangeerde losse bloemen op een stofje, en het paste. Dus ik ging lekker aan de slag met het met de hand vastnaaien. Ik schreef er al eerder over. ( in dat blogje even naar beneden scrollen)

En toen ik 9 bloemen had vast genaaid, bleek dat het allemaal tòch niet helemaal paste; de onderste rij bloemen past er niet meer op!

Afijn, ik heb het plan dus gaande weg maar veranderd; het wordt een vierkant(-er) quiltje, met 9 hexagon-bloemen i.p.v. 12. Ook leuk!

Toch ben ik niet altijd eigenwijs; borduurpatronen volg ik altijd nauwgezet, want anders wordt het ècht een puinhoop. Hooguit dat ik ergens een detail toevoeg, zoals ik hier heb gedaan.

Ik hou me dus ook keurig aan mijn het patroon van de Hearts & Stitches Sampler, en het is een heerlijk werkje.

I've been miscalculating the number of hexagon-flowers I could place on the cute fabric ( it was a left-over..), so I had to change my plans for this quilt by Kathleen Tracy. The shape will be square, instead of rectangular.

Dit is weer zo'n rommelweek waarin ik veel minder doe dan ik me had voorgenomen.
Rebecca-Faye is deze week begonnen op haar nieuwe school ( en ook ik moet even wennen aan de andere schooltijden), gisteren ging ik met haar naar de halfjaarlijkse controle bij de oogarts in Groningen en vandaag had ik een gesprekje op school met de nieuwe juf.
En daar tussen door had ik ook nog een paar migraine-aanvallen die me behoorlijk uitgeput hebben.

Maar goed, ik heb toch nog wel wat te vertellen en te laten zien, hoor ;-)

In mijn vorige berichtje liet ik 'm al zien; die leuke kabouter uit het Cross Stitcher Magazine. Nou, hier is ie dan!

 Ik kan nog even niet vertellen waar ik 'm voor gemaakt heb, maar dat volgt nog zodra de ontvangster 'm gekregen heeft. ;-)


Over anderhalve week wordt Rebecca-Faye 5 jaar, en kijk eens wat ik voor haar gekocht heb;: kinder-breinaalden! Jong geleerd is je hele leven lol, toch?!


Ook bestelde mademoiselle een Sneeuwwitje-jurk bij mij, dus ik heb het Disney verkleedklerenboek gekocht. En ik zag dat Jan Sikkes deze stoffen heeft, dus ik kan aan de gang!
Trouwens, in dit boek staan wel èrg veel leuke patronen voor verkleedkleren; ik ga er vast nog meer maken!

En van de week viel het Quiltnieuws, het lijfblad van het Quiltersgilde, weer op de mat. Wat een lekker dik lentenummer, met veel leesvoer en leuk maakspul!
Dan daarbij begint er een nieuwe mystery, en het eerste deel klinkt al heel leuk. Ik dènk dat ik dit jaar maar weer eens mee ga doen.

Er staat nog een heel leuk patroon voor een gequilt 3D-huisje in. Nu zovelen met de 365-huisjesquilt bezig zijn, vind ik dit wel een toepasselijke variant!

En dat ook het Quiltersgilde met haar tijd mee gaat, bewijst wel het feit dat ze nu op zowel Facebook als Twitter zit! Goed hè?!
Misschien wel aanleiding om ook lid te worden van het Quiltersgilde ( voor slechts 27 euro per jaar)? Gewoon doen! ;-)

Nog een fijne week! In het weekend wordt het lente-achtig weer!
The Dutch Quilter's Guild have their own Facebook and Twitter accounts now; how cool is that!

Ik heb hier al eens geschreven dat ik de laatste tijd wat teleurgesteld was in de richting die CSM ingeslagen was; veel kleine en voor mij toch ècht te simpele borduurpatronen.
Erg hip allemaal, en dat mag, maar ik vond er niet veel meer aan.

En toen kwam het jubileum-nummer ( t.g.v. het 20 jarig bestaan) uit, en ben ik weer he-le-maal blij! Wat een prachtig nummer, met heel veel patronen die ik ga borduren!
Het nummer is nu verkrijgbaar in Nederland, en ik vind het een echt aanrader. Dus als je de kans hebt om 'm te kopen, zou ik het deze keer zéker doen!

Geniet maar even mee:  (klik op foto voor vergroting)